Op de middag dat Nelis met zijn gesmolten ijsjes bij mijn moeder Tonie op visite kwam, klaagde hij nogal dat het leven zo alleen hem wel erg zwaar viel.
Tonie had niet zo veel met ome Nelis op, maar vond hem wel zielig en zei “Ja Nelis ik begrijp wat je bedoelt, ik heb gelukkig Ruud en Leny nog om me heen, maar als je zo af en toe is een vorkje met ons mee wil prikken kan dat hoor.”
Als Nelis kort daarop weer op bezoek komt denkt Tonie in eerste instantie, “Och die man is eenzaam, die loopt met zijn ziel onder zijn arm.”
Dus ze vraagt, “Wil vanavond soms met ons mee-eten Nelis,” zegt hij “Nee, ik kom je alleen even iets mededelen. Dan ga ik snel weer door, want ik moet hiervoor veel dingen regelen.”
Dat vindt Tonie vreemd, want toen haar man nog leefde kwam hij zelden of nooit. Tonie zet koffie.
Even later terwijl ze aan de koffie zitten zegt Nelis: “Tonie, weet je waarom ik hier ben? Ik heb goed nieuws Tonie, ik kom bij jou wonen!”
Tonie schrikt zich een hoedje en zegt: “Bij mij wonen? Nelis doe me een lol! Hoe kom je daar nou bij?”
Waarop Nelis antwoordt: “Nou, jij bent alleen en ik ben alleen en samen kunnen we het gezellig hebben!”
Tonie is van slag maar zegt resoluut, “Nelis, ik ben ten eerste niet alleen en al zou ik alleen zijn moet ik er niet aan denken.”
Ze vond Nelis namelijk eng.
Maar Nelis gaat door en zegt: “Tonie ik vond je altijd al een leuke vrouw, ook toen ik nog met Nel getrouwd was.”
Tony raakt totaal uit haar doen en zegt, “Nelis, ik wil dat je nu naar huis gaat.”
Maar Nelis is niet voor de poes, (of wel?) en zegt: “Ik ben een hele nette man hoor Tonie. Ik ben heel schoon op mijn lichaam en als ik het met je doe dan leg ik keurig een doekje op de lakens.”
De verbijstering bij Tonie is enorm.
Ze is kwaad en zegt, geheel tegen haar gewoontes in, kort maar krachtig: “Nelis hou nu je praatjes voor je en ga onmiddellijk mijn huis uit!”
Het bericht kwam helder bij Nelis binnen en hij droop direct met z’n staart tussen z’n benen af. Wel stamelde hij nog, “Ik meende het echt goed Tonie.”
Waarop Tonie zei, “Ik meen het ook. Ga nou maar gauw! Ik wil je hier nooit meer zien! Ben je nou helemaal gek geworden.”
Toen Lenie thuis kwam zag ze meteen dat haar moeder vreselijk zenuwachtig was. Ze had namelijk een hele rode neus.
Tonie begon meteen het hele verhaal tegen Lenie uit de doeken te doen. Dat was op zich al uitzonderlijk omdat ze erg gesloten was.
Over seks praten deed ze nooit. Maar nu was zij zo ontdaan dat ze wel drie keer zei, “Hij is ook nog over seks begonnen… ik kan het gewoon niet geloven.”
Lenie zei, “Ach mam, trek het je niet aan. Je weet toch hoe ome Nelis is. Die is zo bot!
De zondag daarna kwam mijn broer Peter op visite. Leny vertelde hem het verhaal in geuren en kleuren. Toen mam met de koffie de kamer binnen kwam sprong Peter op.
Hij riep schaterend “Mam, wat hoor ik nou! Wat geweldig! Kun je je voorstellen… dat Nelis ’s avonds bij hem thuis op de bank, aan jouw denkend, flink met z’n jonge heer zit te spelen. Geweldig toch, dat je dat nog op je ouwe dag mag meemaken!”
Kronieken uit Oud Amsterdam 