De kleine Antonia’s roepnaam werd Tootje. Ze was een prachtige baby en een schattige kleuter. Piet en Tonie voelde zich erg trots met hun kindje.
Verhaaltjes
Mijn vader Piet vertelde graag verhalen. Tootje luisterde graag naar zijn verhalen. Daarom vertelde Piet -voordat Tootje naar bed ging – haar altijd verhaaltjes of las hij een sprookje voor.
Voor Tootje was dit niet genoeg. Steeds als ze een verhaaltje wilde horen ging ze op de drempel tussen de hal en de keuken zitten. Als Piet tijd had nam hij naast z’n kleine meid plaats en vertelde één van zijn vele verhalen..
Roodkapje was Tootjes lievelingsboek. Ze kon het sprookje uit haar hoofd. Ze wilde dat Piet het haar keer op keer opnieuw vertelde.
Piet begon dan met het voorlezen van de tekst op de eerste bladzijde, „Roodkapje, zei Roodkapjes Moe, ga jij eens gauw naar Grootmoe toe, want die is juist vandaag verjaart, daarom bakte ik een grote taart. Maar luister goed wat moeder zegt, blijf altijd op de rechte weg.”
Na het lezen van de tekst keken ze samen naar de afbeelding. Waarbij Tootje op dingen wees en Piet vertelde wat het was.
Als er verder gelezen moest worden sloeg Tootje de bladzijde om waarna Piet de volgende bladzijde voorlas. Zo werd het hele boekje doorgelezen. Tootje wist precies waar ze om moest slaan. En het duurde dan ook niet lang voordat ze de tekst grotendeels kon meelezen.
Aan het einde van elk verhaal zong Piet altijd:
♪♬♫ En toen kwam Jan van het Franse Pad en
sloeg z’n moeder met de klomp voor d’r gat ♪♬♫
Hierna gaf hij Tootje met z’n pantoffel een zachte tik tegen haar billen, ten teken dat de voorlees sessie ten einde was.
Tonie had veel plezier in het optutten van Tootje. Ze haakte en naaide jurkjes, mutsjes en kousjes. Tootje zag er dan ook schattig uit. Ook zong Tonie vaak liedjes voor de kleine Toot. Vaak begon ze vrolijk, maar zo gauw Tootje ging spelen veranderde Tonie van repertoire en begon dan levensliedjes te zingen. Ze zong dan, terwijl ze stond te wassen, met een traan in haar stem liederen met onderwerpen als:
Het leed van een arme blinde zwerversjongen met een mank been, die verlaten door iedereen, in een koude vochtige schuur, de kerstmis doorbrengt”.
Dikwijls biggelde tijdens het zingen van dit soort liederen de tranen over haar wangen.
Tonie zong ook het volgende liedje:
Jantje en de Witte Rozen.
♪♬♫ Jantje was een kleine kleuter
Het enigst kindje, zeer verwend/ En op zekere dag zei moeder
Hoor eens even lieve vent/ Als je zoet bent komt er spoedig een zusje of een broertje bij
Nou, dat was wel wat voor Jantje/ En het ventje zei toen blij
Wanneer er heus een zusje kwam / Kreeg zij van mij wat moois hoor mam
Dan gaat mijn spaarpot open/ Dan krijgt die schattebout
Een boeketje witte roze/ Waar mammie zo van houd
Toen de ooievaar verwacht werd/ Moest Jan met zijn tante mee
En hij was daar voor een dagje/ Daar de vrolijke loge
Voor het geld uit Jantjes spaarpot/ Ja dat tien keer nageteld
Werd er in een bloemenwinkel . Haastig een boeket bestelt
En 's nachts in bed nog in zijn slaap . Zei in zijn droom de kleine knaap
Straks gaat mijn spaarpot open/ Dan krijgt die schattebout
Een boeketje witte rozen/ Waar mam ook zo van houdt
De andere morgen bij zijn thuiskomst/ Dacht toen Jan, wat vreemd vandaag
Kijk eens tante de gordijnen/ Zijn nu helemaal omlaag
Snikkend sprak zijn vader Jantje/ Nu heb je geen moesje meer
Zij ging stil met kleine zusje/ Weg naar onze lieve heer
En zachtjes legde Jan 't boeket/ Bij het dode zusje neer in bed
En wenend zei toen Jantje/ Bracht witte rozen mee
Lieve mam, hier lief klein zusje/ Die zijn voor jullie twee. ♪♬♫
Op een zonnige dag in april zat Tonie met een oude krant op schoot de aardappelen te schillen. Hierbij zong ze, met tranen in haar ogen, het lied van Jantje en de Witte Rozen.
♪♬♫ „En zachtjes legde Jan ’t boeket
Bij het dode zusje neer in bed„ En wenend zei toen …
Op dit punt aangekomen viel de kleine Toot met zware stem in.
♪♬♫ " kwam Jan van het Franse Pad/ En sloeg z’n moeder met de klomp voor d’r gat." ♪♬♫
Copyright Ⓒ 2016 – 2019 P. Schwank
Kronieken uit Oud Amsterdam 