Ondanks dat de werkverschaffing in Piets ogen niet ideaal was, en zeker geen vetpot, voelde hij zich samen met zijn Tonie best gelukkig. Het was er ook wel een stuk gezelliger op geworden sinds hij van het verre Drenthe naar Amsterdam was overgeplaatst en weer elke avond thuis was.
Maar het absolute hoogtepunt rond die tijd was voor hun beide… vrijdag 18 augustus 1939 toen om 12.30 uur in de Van Boetzelaerstraat 69 hun eerste kindje werd geboren. Een dochter, ze werd vernoemd naar Tonie en heette dus voluit:
Antonia Engelberta Helena
De bevalling duurde 24 uur en Tonie zei wat de meeste vrouwen na zo’n eerste bevalling zeggen, “Eens, maar nooit meer.”
Als Tonie voor de bevalling aan Piet vroeg, of hij voorkeur had wat het geslacht betrof zij hij, “Nee geen enkele, maar het wordt een jonge! Als Tonie dan zei, “Wil jij dan het liefst een jongen, was Piets antwoord altijd, “Nee, hoor maar ik weet zeker dat het een jonge wordt.”
Na de geboorte zei Tonie op het kinderbedje wijzend, “Je wist het zo zeker hè Piet, maar het is toch een meisje geworden.” “Waarop Piet zei “Wat nou, ik heb altijd gezegd het wordt een jonge en dat is het geworden, je kan toch moeilijk zeggen dat het een ouwe is.”
Kronieken uit Oud Amsterdam 