De Geboorte van Leny

                        

Mama is weer in verwachting, Zo dol gelukkig als ze later met Leny was, zo zag ze toen, tegen de zwangerschap en de bevalling op; wat niet zo gek was, nadat haar laatste bevalling zo zwaar was geweest en ze een maanden lange nasleep met ontstoken borsten had gehad.

Mama had tijdens de zwangerschap van Leny al vanaf de vijfde maand zeer hoge bloeddruk.

Gedurende deze zwangerschap was onze moeder heel emotioneel en dat ging gepaard met veel huilen. Als je vroeg: ” Wat is er, mama?” dan zei ze. “Niks hoor schat, dat zijn de hormoontjes.”
Wat dat nou weer voor dingen waren, wist ik ook niet als kind van elf jaar.

Als mama s ‘avonds van juffrouw Holtslag – na de zwangerschap controle – thuiskwam, riepen wij kinderen vanaf het zolderkamertje, waar we sliepen: Mama, hoe is de bloeddruk?

Mama zei dan: Alles goed hoor, ga maar lekker slapen!” Dat was heel geruststellend.

Toen ik op 5 april – om vier uur – uit school kwam, zei mama: “Haal jij even bij De Concurrent (dat was een drogisterij aan de overkant van de Kinkerstraat) een bus zwitsal speksteenpoeder.” Ik dacht meteen: ‘Oh, nou komt de baby snel.’

Papa had het eten gekookt, wat hij trouwens wel vaker deed.
Tootje en ik deden zoals gewoonlijk de afwas.

Tootje was vijftienjaar en had verkering met Wil, toen Wil Tootje kwam halen ben ik ook naar buiten gegaan om te spelen, we mochten als het goed weer was tot zeven uur buiten spelen.

Mijn broertjes Peter en Rudy, zaten al op de bank, voor het Lingeriehuis, met Dikkie en Gerrie Limburg (onze neven, zoons van Tante Coen en ome Gerrit) te Playeren.*.

Toen ik beneden kwam stond mijn vriendin Greetje van Laar al op me te wachten. Meteen kwam ik met het grote nieuws, dat ik vandaag misschien een broertje of zusje kreeg. Haar antwoord was.
“Ik ook.”

“We gingen ballen tegen het schot van de hoeden winkel aan de overkant van de straat. Daar schuin boven, op één hoog woonde Johnny  Kraaijkamp Sr.
Hij woonde nog bij zijn ouders.

Hij had een groene auto en daar stond voorop ‘Betsy.’
Mijn tante heette Betsy en ik dacht dat de auto naar haar vernoemd was. Ze was een knappe meid wie weet was het wel zo.

Normaal moesten we om zeven uur boven komen.

Op deze dag was het al kwart over zeven en we waren nog niet geroepen. Ik ging om de haverklap op de klok kijken – die hing in de schoenenwinkel bij van Trommelen – om te kijken hoe laat het was.

Ik zag dat tante Coen – mijn moeders zuster, die aan de overkant van de Kinkerstraat woonde – met een pak kranten bij ons naar boven ging.

Om half acht gingen de balkondeuren open. Dit klinkt koninklijk maar het balkon was één meter breed, dertig centimeter diep, en gammel.

We werden naar boven geroepen. We stormden de trap op!

Toen we boven kwamen stond papa bij de bovendeur, met zijn vinger op zij lippen. We moesten zachtjes doen…

We liepen op ons tenen achter elkaar de slaapkamer in waar Mama in bed lag.
Ze lachte lief naar ons en zei, “Dag lieverds”… ze zal er beslist moe hebben uitgezien.

Maar onze belangstelling ging in de eerste plaats uit naar het wiegje want daar lag ons nieuwe zusje in, een prachtig mooi klein meisje, ze heette ´Helena’.

We noemden haar Leny

De volgende ochtend werd er al vroeg een telegram bezorgd

‘Hartelijk gefeliciteerd met het late Jonkie,’
Wat was onze vader blij.  

Het was een telegram van de duivenvereniging. Een  jonge duif wordt een jonkie genoemd. Onze vader was 45 jaar toen Leny geboren werd, voor toentertijd oud, vandaar het late jonkie.

Het weer van dinsdag 5 april 1955. De gemiddelde temperatuur was 10 °C en een gevoelstemperatuur van 8,2 °C. Het was een zwaar bewolkte dag. Er viel 1,1 mm neerslag..

Toen ik de volgende dag naar school ging hadden op 5 april  Loesje Korting en Greetje van Laar ook een zusje gekregen, en Willie Dekker een broertje.

Vijf April 1955 voor velen een verlossende dag dus!

Vele kinderen duimen, maar typerend voor Leny was, ze lag altijd met haar duim en wijsvinger over haar oorlelletje te wrijven. Ze zei, toen ze een peuter was en kon praten.

“Effe oortjevestouwen.”

—————————————————————————————————————————————-

* Playeren kinderspel uit de jaren 50

Was een soort kaartspel, maar in plaats van speel – kaarten werden voor- en achterkanten van kartonnen sigarettendoosjes gebruikt, waaronder die van het Britse merk John Player (Kort weg Player’s) maar ook andere Britse merken, zoals Miss Blanche en Chief Whip. De kartonnetjes werden in vieren geknipt of gescheurd, en vormden de players.’ Het spel bestond eruit-snel-een stapel van players te maken, waarbij iedere deelnemer in tempo een kaart op de stapel legde. zodra een merk op de stapel werd gelegd van hetzelfde merk als dat op dat ogenblik boven op de stapel lag, had de laatste speler gewonnen ,mits de andere speler een piraatje had dan kon hij de stapel terug veroveren. Dit werd gedaan door de hand op de stapel te leggen.

In Amsterdam sprak men niet van Playeren maar van Plijeren.