Bewegingsloos staart Tonie naar de doodgeschoten jongens op straat. Piet pakt haar bij haar arm en probeert haar naar binnen te trekken. Verschrikt roept Tony. “Auw, doe niet zo ruw man, je doet me pijn.”
Door de straat klinkt het geratel van automatische wapens, aan de overzijde van de straat sneuvelen de ramen. Beneden ziet Tonie een man met een mank been het portiek van slagerij Holla invluchten. De deur blijkt gesloten. De man draait zich om en steekt zijn handen ter overgave om hoog. Er klinken drie schoten. Zijn lichaam druk zich achteruit met een spastische beweging tegen de deur. Dan kiepert het naar voren en stuitert hard met het hoofd op het trottoir. Traag glijd er een dikke lobbige drap van ingewanden en bloed over de deur naar beneden.
Tonie vlucht naar binnen.
Uit het Amsterdams archief
Op zeven mei 1945 opende een ploeg gefrustreerde Duitsers van de Kriegs marine het vuur. Vanuit de bovenste verdieping van de aan de Dam gelegen ‘Grootte Club’. Plots klinken rond drie uur s’middags, geweersalvo’s. De eerst zo feestende menigten probeert, in paniek het vege lijf te redden de chaos is compleet. Eénendertig mensen worden terwijl de oorlog voorbij is gedood. Naast de doden vallen er nog honderden gewonden.
Kronieken uit Oud Amsterdam 
Een gedachte over “5 mei 1945, vervolg”