Opa van Klaveren was een ernstige man, die serieus en uitermate correct was.
Zelfs toen het gezin binnen de kortste keren dertien kinderen telden en ze midden in de Jordaan woonden, hield hij het gedrag van zijn kroost voor zover dat mogelijk was goed in de gaten. Er werd in de straat veel gevloekt en getierd maar in het huis van Klaveren viel er geen onvertogen woord.
Naatje stond nog op de Dam en opa en oma hebben in de tijd dat ze verkering hadden menig ritje met de paardentram gereden. Oma liep dit liedje vaak te zingen:
“Naatje van de Dam, ze moest verdwijnen ze moest verdwijnen. Naatje van de Dam ze moest verdwijnen voor de elektrische tram.”
Copyright Ⓒ 2016 – 2019 P. Schwank
Kronieken uit Oud Amsterdam 