Gekleurd of Wit, Was Het Echt zo Mooi

Onze ouders gingen één keer in de veertien dagen kaarten bij de familie Menke.
Dat waren kennissen waar ze erg op gesteld waren.
Mam zorgde ervoor dat oma een oogje in het zeil hield de paar uurtjes dat ze op visite waren.

Tootje was een jaar of veertien- vijftien, Peter was negen ik een jaar of tien. De vierjarige Rudy werd door mijn moeder zelf eerst in zijn bedje gelegd, Leny was onderweg.

Het was een avond vlak voor de kerstdagen, onze ouders waren op visite.
Tootje zat naar de kerstboom te kijken en zei,
“Vinden jullie een hele witte kerstboom ook niet veel mooier?”
Wij waren nog niet op de leeftijd dat we daar zo’n oog voor hadden, ik althans niet, maar als Tootje zei dat wit mooier was dan zou dat beslist zo zijn.

De kerstverlichting was wit, maar de meeste ballen waren gekleurd.
“Weet je wat, zullen we proberen de gekleurde ballen wit te maken? zei ze.”
Ja, waarom niet, ons leek het wel leuk om te doen… en het lukte!

Peter was zo enthousiast die riep luidkeels: ” Ja we gaan papa en mama verrassen.”

De kleur kon je er met water en zeep makkelijk afhalen, dat onze handen en kleding al snel de kleur van de ballen aannamen, was ons niet opgevallen.
Veel kleren hadden we niet. De volgende ochtend verzuchtte mijn moeder.
“Hopelijk heb ik nog iets schoons voor je in de kast. Zo kan je niet. naar school.
Ik hoorde haar die middag tegen oma zeggen: een witte boom met gekleurde kinderen en een gekleurde keuken.

Er waren wel wat ballen gesneuveld maar daar deed onze moeder niet moeilijk over.
Ze vond wit eigenlijk ook mooier.
Als ze nieuwe ballen kocht, nam ze uitsluitend wit.
Dat ging niet zo heel snel, meer dan twee á drie ballen per jaar zat er niet aan maar toch In een  paar jaar hadden we een hele witte kerstboom. Prachtig!
————— ————– ————–

Al heel jong vond ik het heerlijk om met kerst s

’s morgens tezamen met mijn jongere broertjes en later ook mijn zusje de ontbijttafel mooi te dekken.

De avond ervoor vroeg ik aan mijn moeder waar een wit tafelkleed lag.

Verder wijdden we er niet over uit.

Mijn moeder deed net of haar neus bloedde, maar ’s morgens lag het kleed op ooghoogte voorin de kast. Af en toe was er geen tafelkleed. Dan had mijn moeder een gewoon wit beddenlaken neergelegd, dat was ons om het even.

Dan ging ik met Peter en Rudy, aan de slag. Leny lag in beginsel nog in de wieg maar deed later net zo vlijtig mee. Tootje werkte al dus die stond niet te trappelen om zo vroeg op te staan, want heel vroeg was het altijd.

De tafel zag er als hij klaar was, met al die kaarsen en prominent in het midden het kerstbrood, in mijn beleving altijd prachtig uit.

Dan riepen we Tootje, die complimenteerde ons volop.
En dan waar het allemaal om begonnen was……..
We staken de kaarsen aan……
Ruud ging bij de bandrecorder zitten, en als onze ouders binnen kwamen drukte hij de bandrecorder aan.
Later werd deze serieuze taak door Leny overgenomen.
Door de hele kamer klonk ” Stille Nacht, Heilige Nacht,” wij zongen of neurieden zachtjes op de muziek mee.
Elk jaar de verraste blik van onze ouders…. hoe fantastisch ze het vonden.

Nou dat vonden wij ook. Ik dacht geloof ik elk jaar weer…
Ik heb nog nooit zo’n mooie kersttafel gezien.
Ik kan er met een blij en warm gevoel aan terug denken.