Als Piet thuis komt, vertelt hij eerst aan Tonie dat ze de volgende ochtend kleden moet kloppen.* Dan drinken ze nog een kopje thee om vervolgens snel het bed op te zoeken.
Om elfuur wordt er bij Piet en Tonie hard aan de bel getrokken ( ze hadden nog een trekbel). Piet springt zijn bed uit, loopt naar de gang en trekt met het traptouw de deur open.
“Wie is daar,?”roept hij.
“Ik ben het.” Verrek dat is de stem van Sjaak wat zou er aan de hand zijn denkt Piet. “Piet sorry dat ik je wakker maak, maar wat je me nou flikt man!
Je bent op mijn schoenen naar huis gegaan.”
Sjaak staat zelf op een paar oude klompen, met de schoenen van Piet in zijn hand.
“O jeetje, hoe kan dat nou? dat is echt weer wat voor mij hoor,” zegt Piet met een slaperig hoofd ontdaan.
“Ja, maar jij stapt ook makkelijker in mijn maat 45 dan ik in jouw maat 42.”antwoordt Sjaak.
“Wacht Sjaak dan pak ik jouw schoenen even.
Kijk is Sjaak jonge, sorry hoor hier zijn je eigen schoenen.
“Zet de mijne maar op de gang, dan duik ik snel mijn bed weer in. En slaap ze!”
“Ja slaap ze Piet en tot de zesde.”
Tante Bets die inmiddels 97 jaar oud is schudde toen het laatst ter sprake kwam nog haar hoofd en zei: “Piet kon op alles lopen”.
Zo zie je maar weer jong geleerd oud gedaan.
*De sint werd door ome Sjaak gespeeld en Piet door mijn vader. ome Sjaak werkte bij de Shell en had af en toe avonddienst en mijn vader ging vaak naar de vergadering van de duivenvereniging dus op sinterklaasavond werd tegen ons gezegd: ome Sjaak heeft avonddienst en papa is naar de vergadering.
*Het kleden kloppen moest toentertijd s ‘morgens tussen negen en tien uur.
Dan gingen al de huisvrouwen met hun huishoudtrap als ze die tenminste hadden naar beneden en gooide het kleed over de trap en dan werd er met de mattenkloppers stevig op gerost.
Als je na tien uur de kleden klopte kreeg je een bekeuring, er werd streng op toegezien.
Kronieken uit Oud Amsterdam 
Een gedachte over “Op te Grote Voet Leven II”