Het is 1791 en de Franse revolutie woedt al twee jaar, de gevangenissen zitten vol.
Een arrestant zit in zijn cel. Hij heeft net vernomen dat hij tot de hongerdood is veroordeeld. Hij is al verschillende keren opgepakt voor het stelen van brood.
Hij wordt in een cel geplaatst waar de heerlijkste keukengeuren doorheen stromen.. In de cel zit slechts een klein venster – met dikke, ijzeren tralies – van vijftien bij twintig centimeter.
Als na verloop van tijd de arrestant nog steeds geen enkel verval vertoond, word hij opnieuw voor de rechter geleid. Deze zegt: “Het is me een raadsel dat u nog steeds in leven bent.”
Waarop de arrestant zegt,: “Mijn leven is één groot raadsel, edelachtbare. Ik doe alles om in leven te blijven. Ik ben zelfs zo brutaal om u te vragen of ik u een raadsel op mag geven.
Mocht u het raadsel raden, dan weet u wat u te doen staat, maar raadt u het niet, dan zou ik u willen vragen mij gratie te verlenen.”
Dit vond de rechter wel een uitdaging.
“Kom maar op met je raadsel. Voor morgenmiddag heb je het antwoord. Weet ik het antwoord niet, dan heb je morgen, in de namiddag, je vrijheid terug. Weet ik het wel, dan wacht je nog morgenavond de guillotine.”
En zo gaf de brooddief de rechter zijn raadsel:
“Langs zoelen gezogen
Lands heren bedrogen
Vader’s kind geweest,
Vader’s moeder geworden.”
Dit was het raadsel zoals mijn vader dit aan ons vertelde.
Komt u er niet uit, dan vindt u hieronder het antwoord.
Kronieken uit Oud Amsterdam 